The best Side of Mazaj
The best Side of Mazaj
Blog Article
تخم هندوانه، اسفناج، آلو، پنیر تازه، جگر سفید، توت فرنگی برای این افراد بسیار مناسب است.
در ضمن اگر به سبب این مزاج، مشکلاتی برای کسی به وجود آمده و تمایل به تعادل مزاج داشته باشد، باید به پزشک طب سنتی مراجعه کند. مزاج‌های چهارگانه با تغییر در رژیم غذایی و ورزش، قابل‌کنترل هستند و به مرور زمان می‌توانند بهبود پیدا کنند.
برای افرادی با مزاج سرد و خشک، غذاهای با مزاج گرم و تر مناسب است. انجیر تازه، انگور، بادام زمینی، جیگر سیاه، توت سفید از جمله این غذاها هستند.
اگر روی زبان سفید باشد و طعم گس یا بی‌مزگی در دهان احساس شود، یعنی بلغم فرد زیاد است.
از قدیم تا به امروز مزاج و مزاج شناسی در طب سنتی برای شناخت بیماری‌ها کاربرد دارد.
در این فصل نباید زیاد آب خورد مخصوصا آب سرد. غذاها و خوراکی‌های گرم مثل بادام، گردو و گوشت گوسفندی برای این فصل بسیار مناسب هستند.
وقتی غذا در بدن هضم می‌شود، با شيره گوارشی موجود در بدن مخلوط شده و به مواد مفیدی برای ما تبديل می‌شود.
مزاج شناسی در طب سنتی می‌گوید که فصل‌ها نیز مزاج دارند؛ به همین دلیل تغییر فصل‌ها در تغییر مزاج انسان‌ها هم موثر است. انسان باید با توجه به مزاج فصل‌ها بدن خود را تطبیق دهد.
این مواد غذایی و مفید چهار خلط اصلی موجود در بدن به نام‌های دم، صفرا، سودا و بلغم را به وجود می‌آورند.
افرادی که مزاج سوداوی دارند، طبع آن‌ها سرد و خشک بوده و باید با رعایت رژیم غذایی مناسب تعادل را در بدن مزاج خود برقرار نمایند. طبیعی است که این تعادل با مصرف مناسب اقلام خوراکی گرم و تر به وجود می‌آید. بهتر است این افراد یک وعده از روز خود را به غذاهایی مثل آبگوشت، آش، سوپ، حبوبات و… اختصاص دهند. اصلا کار سختی نیست و به راحتی می‌توان انواع خورشت‌ها را با حبوبات تهیه نمود.
افراد دارای مزاج گرم و خشک یا همان صفراوی، میل به خوردن ترشیجات مثل تمر هندی و خوراکی‌های سرد مثل خیار و کاهو دارند. در این افراد تمایل به خوردن شیرینی‌ها کمتر است.
ظاهر کمک مالی ایجاد حساب ورود ابزارهای شخصی کمک مالی
هر وظیفه و مسئولیتی را که به این افراد بسپارید، بدون هیچ نقصی و در کمال دقت و حساسیت برایتان به انجام می‌رسانند. افراد متعهدی هستند و محال است که قولشان را فراموش کنند. معمولا کمی سخت تصمیم می‌گیرند و ترجیح می‌دهند دیگران این کار را به جای آن‌ها انجام دهند.
ابن سینا، حسین (۱۳۶۷). قانون در طب. ج. ۵. ترجمهٔ عبدالرحمن شرفکندی. تهران: انتشارات سروش. ص. ۵۴۶.